Niesamowity wygląd neoklasycystycznej architektury na wielkich dziełach przeszłości

Architektura neoklasycystyczna to styl architektoniczny, który dominował pod koniec XVIII wieku. Uratował cechy architektury grecko-rzymskiej, takie jak kolumny, frontony, rzymskie łuki i tralki.

Klasyczna architektura zachwyca monumentalnymi dziełami, symetrią, kolumnami i detalami, prawda?

Do dziś dzieła te odwiedzają turyści z całego świata, którzy chcą dowiedzieć się więcej o historii ludzkości.

Ale nie jest niczym nowym, że jest dla nich taka ciekawość i czar.

W XVIII wieku kilku filozofów i intelektualistów zaczęło odnawiać swoje koncepcje i dało początek architekturze neoklasycznej.

Architektura neoklasycystyczna przyniosła do Brazylii wiele wpływów, nawet w edukacji. Chcesz dowiedzieć się więcej?

W tym artykule pokażemy charakterystykę architektury neoklasycznej, główne dzieła i ich wpływ na Brazylię. Podążać!

Odkryj inne style architektury:

Imponująca powojenna brutalistyczna architektura i jej wpływy w Brazylii
Architektura High Tech: od estetyki technologicznej po wpływ na zrównoważony rozwój
Podziwiaj wielkość i potęgę średniowiecznej architektury
Odkryj Art Nouveau: ruch artystyczny, który zapoczątkował początek XX wieku

Co to jest architektura neoklasyczna?

Architektura klasycystyczna wyróżniała się w Europie między drugą dekadą XVIII a XIX w.

Urodziła się w celu ratowania kultury klasycznej w Europie Zachodniej.

Dla ówczesnych architektów i artystów nadszedł czas, aby podjąć cechy architektury greckiej i rzymskiej i dostosować je do współczesności.

A skąd to się wzięło?

Wraz z osiemnastowiecznym oświeceniem kilku intelektualistów i filozofów zaczęło z większym zainteresowaniem studiować dzieła przeszłości.

Ponadto odkrycie miast Pompeje i Herkulanum również rozbudziło to zainteresowanie i wpłynęło na powstanie architektury neoklasycznej.

Zostały one częściowo zachowane po erupcji wulkanu Wezuwiusz, a podczas wykopalisk prowadzonych od XVIII wieku znaleziono kilka paneli, malowideł ściennych i przedmiotów z miast.

W tym kontekście narodziła się architektura neoklasyczna, która przywróciła kilka cech dzieł klasycznych.

Charakterystyka architektury neoklasycznej

wykorzystanie proporcji i symetrii
prostokątne, geometryczne, symetryczne rośliny
wykorzystanie 3 głównych klas architektury starożytnej (Koryntia, Dorycka i Jońska)
szlachetne materiały (kamień, marmur, granit, drewno)
zaawansowane procesy techniczne
proste systemy budowlane
prostopadłe linie
regularne, geometryczne i symetryczne kształty
cielesne, masywne objętości, dobrze określone przez gładkie płaszczyzny ścian
korzystanie ze sklepienia lub krawędzi kołyski
używanie kopuł
trójkątne frontony

Zobacz także: Zrozum, czym jest złoty podział i dlaczego zmienił historię architektury

Architektura neoklasycystyczna w Europie

Styl neoklasycystyczny naśladował architekturę baroku i rokoka w krajach Europy. Był to ruch sprzeciwiający się tym stylom, uważanym za przesadzony, naciągany i bardzo złożony.

Wraz z architekturą neoklasycystyczną pojawiły się nowe nurty kulturowe, takie jak neogotyk, neorenesans, neobarok i neoromański.

Francja

Przejście od francuskiej architektury barokowej do stylu neoklasycystycznego rozpoczęło się w połowie XVII wieku dzięki pracom architekta Ange-Jacquesa Gabriela.

Rewolucja francuska (1789-1799) również przyczyniła się do rozwoju architektury neoklasycznej, ponieważ Napoleon Bonaparte chciał zbudować kilka dzieł, które zmieniłyby oblicze kraju i pokazały jego potęgę.

Architektura francuska ma jedno z najpiękniejszych dzieł neoklasycystycznych na świecie: Panteon w Paryżu.

Zobacz także: witraże, gargulce, sztuka i piękno czekają na Ciebie w architekturze gotyckiej

Francuska architektura neoklasyczna działa

Panteon w Paryżu

Architektura neoklasycystyczna: Panteon w Paryżu

Kościół la Madeleine

Architektura neoklasyczna: Igreja de la Madeleine

Teatr Wielki

Architektura neoklasyczna: Grand Théâtre

Zobacz też: Quinta da Boa Vista - odkryj park, który pomaga opowiedzieć historię Brazylii

Anglia

Na początku XVII wieku angielski architekt Inigo Jones zaczął publikować w Anglii dzieło Andrei Palladio, jednego z największych nazwisk ówczesnej architektury włoskiej.

Tak zwany styl palladiański spodobał się tak bardzo, że pozostał w architekturze angielskiej przez wiele dziesięcioleci, aż do niewielkich zmian ze strony architekta Roberta Adama.

To on, przez wielu uważany za największego architekta drugiej połowy XVIII wieku, dał początek neoklasycystycznej architekturze w Anglii.

Malownicza koncepcja jest jedną z charakterystycznych cech angielskiej architektury neoklasycznej.

Zobacz także: Odkryj 4 rodzaje tralek, które odmienią Twój projekt

Dzieła angielskiej architektury neoklasycznej

Brytyjskie Muzeum

Architektura neoklasycystyczna: British Museum

Sala Świętego Jerzego

Architektura neoklasycystyczna: Saint George's Hall

Chiswick House

Architektura neoklasycystyczna: Chiswick House

Włochy

Włochy to kolebka architektury barokowej, poprzedniczka architektury klasycystycznej.

Dopiero od drugiej połowy XVII wieku w kraju pojawiły się pierwsze dzieła neoklasycystyczne, jednak ich ekspansja na mniejsze państwa zajęła dużo czasu.

Miejscami tymi zarządzały wówczas obce rządy, a brak jednolitej kultury w połączeniu z ubóstwem regionów nie przyczyniły się do powstania nowego stylu architektonicznego.

Ponadto Włochy miały również w Rzymie okres późnego baroku. Z tego powodu w dziełach włoskiej architektury neoklasycystycznej często występują elementy barokowe.

Dzieła włoskiej architektury neoklasycznej

Fasada bazyliki San Francesco di Paola

Architektura neoklasycystyczna: Fasada bazyliki San Francesco di Paola

San Simone Piccolo

Architektura neoklasycystyczna: San Simone Piccolo

Kościół San Nicola da Tolentino

Architektura neoklasycystyczna: kościół San Nicola da Tolentino

Portugalia

Pierwsze dzieło portugalskiej architektury zbudowane w stylu neoklasycystycznym zostało sprowadzone z Włoch. To kaplica São João Batista w kościele São Roque de Lisboa.

Portugalski architekt José da Costa e Silva wyróżniał się w tym czasie i realizował ważne projekty architektury neoklasycznej.

Dzieła portugalskiej architektury neoklasycznej

Pałac Giełdowy

Architektura neoklasycystyczna: Palácio da Bolsa

Narodowy Pałac Ajuda

Architektura neoklasycystyczna: Pałac Narodowy Ajuda

Teatr Narodowy S. Carlosa

Architektura neoklasyczna: Teatro Nacional de S. Carlos

Architektura neoklasycystyczna w Brazylii

W 1816 roku Brazylia otrzymała grupę zwaną Francuską Misją Artystyczną. W jej skład wchodzili między innymi malarze, architekci, rzeźbiarze, rytownicy części, mechanicy, kowale.

Jednym z członków tej grupy był architekt Grandjean de Montigny. Jest to projekt Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych, otwartej w 1826 roku w Rio de Janeiro.

W 1822 roku stał się znany jako Escola Belas Artes.

Instytucja odpowiadała przede wszystkim za reorganizację całego systemu sztuk wizualnych i architektury brazylijskiej.

W ten sposób architektura klasycystyczna stała się standardem w twórczości tego kraju.

Po przybyciu do Rio de Janeiro neoklasycystyczna architektura rozprzestrzeniła się na inne miasta.

Dało to również początek eklektycznej architekturze w Brazylii, będącej mieszanką poprzednich stylów architektonicznych w celu stworzenia nowego języka architektonicznego.